Verbum

укры́ўдзіць разм. stark beléidigen, sehr verlétzen [kränken]

укрышы́ць (zer)krümeln vt, zerbröckeln vt, zerstückeln vt

уку́с м. Biss m -es, -e; Stich m -(e)s, -e (насякомага); Bísswunde f -, -n (рана ад укуса)

укусі́ць

1. (раніць, прычыніць боль) béißen* vt; stéchen* vt (пра насякомае);

◊

яка́я му́ха яго́ ўкусі́ла? разм. ≅ was ist ihm in die Króne gefáhren?, wélche Laus ist ihm denn über die Léber geláufen?;

2. (надкусіць) ánbeißen* vt;

3. разм. (з’есці, паесці чаго-н.) étwas éssen*, áufessen* vt

улаві́ць

1. fángen* vt, áuffangen* vt;

улаві́ць гук den Schall éinfangen*;

улаві́ць мо́мант den Zéitpunkt ábpassen;

2. (зразумець) erfássen* vt;

улаві́ць сэнс den Sinn erfássen*

улаго́джваць, улаго́дзіць

1. (задобрываць каго-н.) j-n gütig stímmen;

2. (супакойваць, суцяшаць) besänftigen vt; trösten vt, vertrösten vt

ула́да ж.

1. Macht f -, Mächte, Gewált f -, -en;

паліт. дзяржа́ўная ўла́да Stáatsgewalt f, Stáatsmacht f;

заканада́ўчая ўла́да die gesétzgebende Gewált, Legislatíve [-və] f;

выкана́ўчая ўла́да die vollzíehende Gewált, Exekutívgewalt f;

захапі́ць ула́ду die Macht ergréifen*;

прыйсці́ да ўла́ды zur Macht gelángen; an die Macht [ans Rúder] kómmen*;

прыхо́д да ўла́ды Máchtantritt m -(e)s, -e;

2. часцей мн.:

ула́ды (асобы, надзеленыя ўладай, адміністрацыя) Óbrigkeit f -, -en, Behörde f -, -n;

вайско́выя ўла́ды Militä́rbehörden pl;

акупацы́йныя ўла́ды Besátzungsbehörden pl;

мясцо́выя ўла́ды die lokálen Behörden;

мясцо́выя о́рганы ўла́ды örtliche Máchtorgane;

цэнтра́льная ўла́да Zentrálgewalt f;

грамадзя́нская ўла́да Zivilbehörde [-´vi:l-] f;

наро́дная ўла́да Vólksmacht f;

судо́выя ўла́ды Geríchtsbehörden pl, Geríchtsorgane pl;

3. (права кіраваць паводзінамі і лёсам каго-н.) Macht f;

бацько́ўская ўла́да die Macht der Éltern;

ажыццяўля́ць ула́ду паліт. die Macht áusüben;

вало́даць ула́дай über die Macht verfügen;

надзе́лены ўла́дай mit Máchtbefugnissen áusgestattet, ámtlich bevóllmächtigt;

пазба́віць ула́ды entmáchten vt;

быць пад ула́дай каго-н. únter j-s Gewált stehen*;

ула́снай ула́дай éigenmächtig;

у маёй ула́дзе es liegt in méiner Macht;

перавышэ́нне ўла́ды юрыд. die Überschréitung der Máchtbefugnisse;

ула́да над самі́м сабо́й Sélbstbeherrschung f;

ва ўла́дзе забабо́наў [пры́мхаў] im Bann der Vórurteile

улада́льнік м. Besítzer m -s, -, Ínhaber m -s, -;

эк. улада́льнік раху́нку Kóntoinhaber m;

улада́льнік капіта́лу Kapitálbesitzer m, Kapitálinhaber m

улада́льніца ж. Besítzerin f -, -nen; Ínhaberin f -, -nen

уладалю́бны, уладалюбі́вы hérrschsüchtig, máchtliebend