Verbum

прыткну́ць

1. (прышпіліць) ánstecken vt;

2. (рэчы і г. д.) hinéinstecken vt, verstáuen vt;

прыткну́ць у кут(о́к) in die Écke verstáuen

прыто́к м

1. (вады і г. д.) Zúfluss m -es, Zústrom m -(e)s;

2. перан Zúfluss m, Zústrom m -(e)s; Ándrang m -(e)s (напор);

прыто́к капіта́лу эк der Zúfluss an Kapitál;

прыто́к паве́тра Lúftzufuhr f -;

3. геагр (ракі) Nébenfluss m *es, -flüsse

прыто́мнасць ж Bewússtsein n -s, Besínnung f -;

у прыто́мнасці bei vóllem Bewússtsein;

тра́ціць прыто́мнасць bewússtlos wérden, das Bewússtsein verlíeren*;

без прыто́мнасці bewússtlos, óhnmächtig

прыто́н м Spelúnke f -, -n, Pénne f -, -n; Räuberhöhle f -, -n (разбойніцкі);

зладзе́йскі прыто́н Díebesversteck n -(e)s, -e, Díebesnest n -(e)s, -er;

прыто́н гульцо́ў Spíelhölle f -, -n

прыто́птваць (ціснуць уніз) níederdrücken vt (прымінаць); (прымяць) níedertreten* vt

прытры́зніць разм:

я прытры́зніў, што… mich [mir] dünkte, dass…

прытрыма́ць, прытры́мваць, прытры́мліваць

1. (zurück)hálten* vt, fésthalten* vt;

2. (захаваць):

прытрыма́ць гро́шы Geld zurückhalten* [zusámmenhalten*], kein Geld áusgeben*;

◊ прытрыма́ць язы́к разм die Zúnge im Záum(e) hálten*

прытры́млівацца

1. sich hálten* (за што-н an A); sich leicht stützen (за што-н auf A);

прытры́млівацца за парэ́нчы sich am Geländer hálten*, sich leicht auf das Geländer stützen;

2. перан sich fésthalten* (чаго-н an A); fésthalten* vi (чаго-н an D);

прытры́млівацца настаўле́ння sich an die Vórschriften halten*;

прытры́млівацца ду́мкі der (G) Méinung sein, die Méinung vertréten*; an der Méinung fésthalten*

прыту́лак м Óbdach n -(e)s, Zúfluchtsstätte f -, -n, Únterkunft f -, -künfte, Asýl n -(e)s, -e, Bléibe f -, -n

прытулі́цца

1. sich ánlehnen (да чаго-н an A);

2. sich drücken (да каго-н, чаго-н an A); sich schmíegen, sich ánschmiegen (да каго-н an A) (ласкава)