Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
 Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя12-«

чутно́ прысл.

1. у знач. вык безас. man hört, man kann hören;

до́бра чутно́ man kann gut hören, es ist gut zu hören;

было́ чутно́, як яна́ спява́ла man hörte sie síngen;

2. пабоч. слова гл. чуваць:

што чутно́? was ist zu hören?, was gibt es Néues?

чу́тны hörbar

чу́хацца

1. (скрэбці цела) sich krátzen [júcken – разм.];

2. перан. разм. (марудна рабіць) zögern vi, trödeln vi

чу́хаць krátzen vt;

◊

чу́хаць паты́ліцу (задумліва, здзіўлена) sich (nachdenklich, verwundert) am Kopf krátzen

чу́цца

1. (быць чутным) zu hören sein;

2. (гучаць) ertönen vi (s), erschállen* vi (s);

мне чу́ецца му́зыка ich höre Musík

чуццё н.

1. (у жывёл) Spürsinn m -(e)s, Wítterung f -;

2. перан. (здольнасць адгадваць, разумець) Gefühl n -(e)s, Féingefühl n

чуць​I

1. hören vt, vernéhmen* vt;

не чу (быць глухаватым) schwer hören, schwérhörig sein;

тут нас ніхто́ не чуе hier hört uns níemand;

2. разм. (адчуваць) spüren vt, empfínden* vi;

я чую пах ich ríeche etwas

◊

чуе маё сэ́рца ich fühle, ich habe ein (Vór)gefühl

чуць​II прысл., злучн. абл. гл. ледзь, ледзьве

чу́чала н.

1. Balg m -(e)s, Bälge, áusgestopftes Tier;

2. разм. Vógelscheuche f -, -n

чу́шка ж. (злітак металу) Bárren m -s, -