прыста́віць ánrücken vt, (herán)stéllen vt (да чаго-н. an A); ánlehnen vt, ánlegen vt
прыста́нак м., прыста́нішча н. Únterkunft f -, -künfte, Óbdach n -(e)s, Zúfluchtstätte f -, -n; Hérberge f -, -n; Bléibe f -, -n, Asýl n -s, -e (прытулак);
знайсці́ сабе́ прыста́нак Zúflucht fínden*
пры́стань ж. Ánlegestelle f -, -n, Lándungsplatz m -es, -plätze, Líegeplatz m марск. (прычал); Háfen m -s, Häfen (гавань)
прыстара́цца разм. áuftreiben* vt, (mit Mühe) verscháffen vt, bescháffen vt; ergáttern vt (хітрасцю)
прыстасава́льніцтва н. пагард. Konjunktúrpolitik f -, Gelégenheitspolitik f; Prinzípi¦enlosigkeit f - (беспрынцыпнасць)
прыстасава́нец м. Konjunktúrmensch m -en, -en, Konjunktúrpolitiker m -s, -, Gelégenheitspolitiker m -s, -, Opportuníst m -en, -en; Wéndehals m -es, -hälse, Wétterfahne f -, -n (разм.)
прыстасава́нне н.
1. Ánwendung f -, Verwéndung f -; Áusnutzung f -, Gebráuch m -(e)s (карыстанне);
2. (падладжванне) Ánpassung f -;
3. (механізм) гл. прылада
прыстасава́ны ángewandt; ángepasst
прыстасава́цца (да чаго-н.) sich ánpassen (D, an A); sich gewöhnen (an A), sich ánbequemen (an A, D); séinen Mántel nach dem Wínde hängen (падладзіцца)
прыстасава́ць verwénden* vt (да чаго-н. zu D і für A), ánwenden* vt (да чаго-н. auf A); áusnützen vt, gebráuchen vt (выкарыстоўваць); ánpassen vt (да чаго-н. D, an A) (прыладзіць)