прыслуга́ч м. разм. гл. прыслужнік
прыслуго́ўваць, прыслу́жваць bedíenen vt; áufwarten vi (каму-н. D)
прыслу́жнік м. Kríecher m -s, -, Schméichler m -s, -
прыслу́хацца, прыслухо́ўвацца
1. láuschen vi (да чаго-н. D), beláuschen vt, hórchen vi, behórchen vt, áufhorchen vi; разм. das Gehör ánstrengen; die Óhren spítzen;
2. перан. sein Ohr léihen*, Gehör schénken (да чаго-н. D);
прыслу́хацца да яго́ пара́ды séinem Rat Gehör schénken [geben*], auf séinen Rat hören;
прыслу́хацца да кры́тыкі ein Ohr für die Kritík háben
прысма́к м. Béigeschmack m -(e)s; Náchgeschmack m
прысма́кі мн. Náschwerk n -(e)s, Léckerbissen m -s, -;
◊
дзе мно́га прысма́к, там згра́я саба́к ≅ síedet der Topf, so blüht die Fréundschaft
прысмакта́цца
1. sich ánsaugen* [féstsaugen*];
2. перан. разм. éindringen* vi (s), sich éinnisten
прысмакта́ць ánsaugen* vt, féstsaugen* vt
прысмалі́цца sich ánteeren [ánpichen]
прысмо́ктванне н. Ánsaugen n -s, Féstsaugen n -s