Verbum

прыня́цце н

1. (прызначэння і г. д.) Übernahme f -, Ánnahme f -;

2. (рэзалюцыі і г. д.) Ánnahme f -; Bestätigung f -; Verábschiedung f - (закона);

прыня́цце рашэ́ння Beschlússfassung f -, Ánnahme éines Beschlússes, Fällen éiner Entschéidung;

прыня́цце мер Ergréifung von Máßnahmen;

прыня́цце прыся́гі юрыд die Ábnahme éines Éides; вайск die Áblegung éines Éides

прыня́ць гл прымаць

пры́павесць ж літ Gléichnis n -ses, -se, Parábel f -, -n

прыпадабня́цца

1. ähnlich wérden; gléichen* vi;

2. лінгв sich assimilíeren

прыпа́дак м тс мед Ánfall m -(e)s, -fälle; перан Áusbruch m (e)s, -brüche, Ánwandlung f -, -en;

сардэ́чны прыпа́дак Hérzanfall m;

прыпа́дак шале́нства Wútanfall m;

прыпа́дак лю́тасці ein Ánfall von Raseréi, Tóbsuchts¦anfall m;

прыпа́дак сме́ху Láchanfall m

прыпада́ць

1. (туліцца) sich drücken, sich schmíegen (да чаго-н an A);

прыпада́ да зямлі́ sich zu Bóden wérfen*;

2. (супадаць з чым-н) fállen* vi (s), kómmen* vi (s) (auf A);

свабо́дны дзень прыпада́е на… der fréie Tag fällt [kommt] auf…;

3. (дастацца) zúfallen* vi (s), zutéil wérden (пра шчасце, гонар і г. д.);

прыпада́ць на до́лю каму-н j-m zutéil wérden

прыпадня́цца sich (ein wénig) erhében*, áufstehen* vi (s); sich (ein wénig) áufrichten (выпрастацца); áufsitzen* vi (s) (з ляжачага становішча);

прыпадня́цца на ды́бачкі [па́льчыкі] sich auf die Zéhenspitzen stéllen

прыпадня́ць (ein wénig) áufheben* vt; (ein wénig) empórheben* vt; lüften vt (капялюш);

прыпадня́ць што-н з зямлі́ etwas vom Bóden áufheben*

прыпазні́цца, прыпазня́цца

1. sich (ein wénig) verspäten, (ein wénig) zu spät kómmen*;

2.:

прыпазні́цца з чым-н versäumen vt, im Rückstand sein (mit D);

прыпазні́цца з апла́тай mit der Záhlung im Rückstand sein, in Záhlungsverzug sein

прыпа́йванне н тэх (дзеянне) Ánlöten n -s