прыму́сіць zwíngen*
прыму́сіць да маўча́ння zum Schwéigen bríngen* [zwíngen*], das Wort verbíeten* (
прыму́сіць zwíngen*
прыму́сіць да маўча́ння zum Schwéigen bríngen* [zwíngen*], das Wort verbíeten* (
прымусо́вы Zwangs-, zwángsläufig;
у прымусо́вым пара́дку zwángsweise, zwángsläufig
прыму́шаны
1. (абавязковы) gezwúngen, genötigt;
2. (ненатуральны) gezwúngen, steif, únnaturlich, gezíert
прымуша́ць
пры́мхі
прымхлі́вы ábergläubisch
прымча́цца ángerannt [ángelaufen] kómmen*, heránjagen
пры́мы
прымяне́нне
мець прымяне́нне ángewandt wér den, Verwéndung fínden*;
знайсці́ прымяне́нне сваі́м сі́лам ein geéignetes Betätigungsfeld fínden*;
прымяне́нне тэо́рыі на пра́ктыцы die Án wendung der Theoríe in der Práxis;
практы́чнае прымяне́нне Nútzanwendung
прымяне́нне ўзбро́енай сі́лы der Éinsatz bewáffneter Macht;
прымяне́нне а́тамнай збро́і Atómwaffeneinsatz
сфе́ра прымяне́ння Ánwendungsbereich
прымяні́ць