Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а в д е ё і л н о р с т у ф х ц ч ш ы э ю я ’

а о у ы э

прыдаро́жны am Wége gelégen [líegend]

прыда́так

1. м. (нешта несамастойнае) Ánhängsel n -s, -;

2. (дабаўка) Zúgabe f -, -n Zúsatz m -es, -sätze;

3. грам. Appositión f -, -en

прыда́тны bráuchbar, táuglich; geéignet; verwéndbar

прыда́цца^I

1. nützlich [díenlich, táuglich, bráuchbar] sein, zustátten kómmen*, zur Verwéndung kómmen*, zu gebráuchen sein; von Nútzen sein; zum Nútzen geréichen;

2. (здарыцца) geschéhen* vi (s), vórfallen* vi (s), vórkommen* vi (s); passíeren vi (s)

прыда́цца^II разм. (дадацца) sich verméhren; sich vergrößern; wáchsen* vi (s) (павялічыцца)

прыда́ць канц.

1. zúgeben* vt, hinzúfügen vt, zúlegen vt; zúteilen vt, unterstéllen vt (вайск.);

2. (сэнс і г. д.) verléihen* vt, gében* vt;

прыда́ць другі́ сэнс éinen ánderen Sinn verléihen*;

прыда́ць значэ́нне Bedéutung béimessen*

прыда́ча ж. Verléihung f -, Zúlage f -, -n, Zúgabe f -, -n; Zúteilung f - (вайск.);

у прыда́чу als Zúgabe, als Dréingabe (да чаго-н. zu D), óbendrein, dazú

прыдба́нне н. разм. Ánschaffung f -, -en

прыдба́ць

1. erwérben* vt, sich (D) ánschaffen vt; gewínnen* vt (сяброў і г. д.);

2. (купіць) káufen vt, erwérben* vt

прыдво́рны

1. zum Hof gehörig, höfisch, Hof -; Höflings- (пагард.);

прыдво́рныя ко́лы Hófkreise pl;

прыдво́рны паэ́т Hófdichter m -s, -;

прыдво́рная да́ма Hófdame f -, -n;

2. наз. м. Höfling m -(e)s, -e