Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в г д е ж з і к л м н п р с т у ф х ц ч ш э ю я

устано́ўка ж

1. (размяшчэнне) Áufstellen n -s, Áufstellung f -, -en;

2. тэх (мантаж, наладжванне) Áufstellung f -; Montáge [-ʒə] f -, -n, Installatión f -, -en, Éinbau m -(e)s; Áufsatzeinstellung f (у артылерыі);

3. тэх (прылада, механізм) Ánlage f -, -n, Éinrichtung f -, -en, Vórrichtung f -, -en;

устано́ўка для кандыцыянава́ння (паветра) Klímaanlage f -, -n;

рэнтге́наўская устано́ўка Röntgenapparat m -(e)s, -e;

хімі́чная устано́ўка Chemíeanlage f;

халадзі́льная устано́ўка Kälteanlage f, Kühlanlage f;

4. (арыентыроўка) Éinstellung f -, -en, Stéllungnahme f -, -n;

мэ́тавая устано́ўка Zíelsetzung f -, -en, Ziel n -(e)s, -e;

мець устано́ўку на што-н auf etw. (A) éingestellt sein; etw. im Áuge háben;

5. (дырэктыва, прынцып) Ríchtlini¦e f -, -n, Direktíve [-və] f -, -n

устано́ўчы Gründungs-, Stíftungs;

устано́ўчы сход konstituíerende Versámmlung, verfássungsgebende Versámmlung

устано́ўшчык м спец Installateur [-´tø:r] m -s, -e

устапы́рыць разм sträuben vt

устаране́нне н кніжн Beséitigung f -, Behébung f -; Entférnung f - (выдаленне)

устарэ́лы кніжн veráltet, überaltert; áltertümlich (старажытны, дапатопны)

устарэ́ць кніжн verálten vi (s); überaltert sein; überhólt sein; aus der Móde kómmen*

уста́ўка ж

1. (дзеянне) Éinsetzen n -s; Éinschaltung f -, -en, Éinfügung f -, -en (у тэкст і г. д.);

уста́ўка ў ра́му Éinrahmung f -, -en;

уста́ўка ў апра́ву Éinfassung f -, -en;

2. (устаўлены ўрывак) éingesetzte Stélle; Éinschub m -(e)s, -schübe (у рукапіс, карэктуру);

3. кравец (у сукенцы) Éinsatz m -es, -sätze;

кару́нкавая уста́ўка Spítzeneinsatz m;

4. кіно, радыё Éinblendung f -, -en, Éinblende f -, -n

устаўля́ць гл уставіць

уста́ць

1. áufstehen* vi (s), sich erhében*; sich stéllen, stéigen* vi (s) (на што-н auf A);

уста́ць з-за стала́ vom Tísch(e) áufstehen*;

◊ уста́ць на но́гі перан auf éigenen Füßen stehen*; sélbstständig [sélbstständig] wérden;

уста́ць грудзьмі́ за што-н etw. schützen; sein Lében für etw. éinsetzen;

2. разм (пра нябесныя свяцілы) áufgehen* vi (s);

со́нца ўстае́ die Sónne geht auf;

3. (узнікнуць) entstéhen* vi (s) (пра пытанне); áufsteigen* vi (s) (пра ўспаміны)