Verbum

дон, нескл., м.

Слова, якое далучаецца да мужчынскіх імён іспанскіх дваран і знаці. Дон Жуан. Дон Кіхот. Дон Педра.

[Ісп. don.]

до́нар, ‑а, м.

Чалавек, які дае сваю кроў для пералівання хворым. // Чалавек, у якога бярэцца які‑н. орган для перасадкі (трансплантацыі) другому.

[Ад фр. donneur.]

до́нарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да донара, звязаны з донарствам. Донарскі пункт. Донарская кроў.

до́нарства, ‑а, н.

Аддача сваёй крыві для пералівання хворым.

донг, ‑а, м.

Грашовая адзінка Сацыялістычнай Рэспублікі В’етнам.

донжуа́н, ‑а, м.

Шукальнік любоўных прыгод, спакуснік жанчын.

[Ад імя Дон Жуана, героя многіх твораў заходнееўрапейскай літаратуры.]

донжуа́нскі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы донжуану. Донжуанскія паводзіны.

донжуа́нства, ‑а, н.

Паводзіны, учынкі донжуана.

до́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Вуда для лоўлі рыбы са дна вадаёма; донная вуда. Ставіць донку. □ [Дзядзька] расказваў, як рыбачыў на лодцы і падчапіў на донку сома. Хадкевіч.

донкіхо́т, ‑а, М ‑хоце, м.

Наіўны летуценнік, фантазёр, які марна змагаецца за высокія, але неажыццявімыя ідэалы.

[Ад імя Дон Кіхота, героя рамана іспанскага пісьменніка Сервантэса.]