Verbum

го́ты, ‑аў; адз. гот, ‑а, М гоце, м.

Старажытнае племя ўсходніх германцаў.

го́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Архітэктурны стыль позняга еўрапейскага сярэдневякоўя, які характарызуецца лёгкасцю высокіх стральчатых збудаванняў, багаццем рознакаляровага шкла і скульптурных арнаментаў.

[Ням. Gotik.]