Verbum

го́ман, ‑у, м.

Бязладны шум мноства галасоў. — На шчасце маладым! — урачыста падняўся сват, калі гоман і шум зноў крыху улёгся. Васілевіч. // перан. Пра спалучэнне прыродных гукаў. Беларусам, якія не дома, Пэўна, сніцца бароў нашых гоман. Лось. Раніца была ясная, росная, з птушыным гоманам і гудзеннем пчол. Хомчанка.

гомасексуалі́зм, ‑у, м.

Ненатуральнай палавая цяга да асоб свайго полу.

[Ад грэч. honos — падобны, аднолькавы і лац. sexualis — палавы.]

гомасексуалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто схільны да гомасексуалізму.

гомасексуалі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да гомасексуаліст.

гомасексуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гомасексуалізму. Гомасексуальныя схільнасці.