Verbum

аце́пванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацепваць, ацепвацца.

аце́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Патрэсваючы на сабе адзенне, вызваляцца ад чаго‑н. (снегу, пылу і пад.); атрасацца.

2. Зал. да ацепваць.

аце́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Разм. Трасучы, выдаляць што‑н. (снег, пыл і пад.); атрасаць.

аце́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ацяпліць.

ацерабі́цца, ацераблюся, ацярэбішся, ацярэбіцца; зак.

1. Вызваліцца ад чаго‑н., што насела на адзенне; атрэсціся. [Ермаліцкі] ацерабіўся ад саломы, забраў свой куфэрак і моўчкі пасунуўся да форткі. Грахоўскі.

2. Разм. Пазбавіцца чаго‑н., адчапіцца ад каго‑, чаго‑н. Яшчэ хто .. паедзе, дык ад людскіх языкоў не ацярэбішся. Пальчэўскі.

ацерабі́ць, ацераблю, ацярэбіш, ацярэбіць; зак., што.

Тое, што і абцерабіць.

аце́рпецца, ‑плюся, ‑пішся, ‑піцца; зак.

Прывыкнуць цярпець. Іван пастаяў, пакуль крыху ацерпеўся ад бляску агню, і пайшоў назад. Дуброўскі.

ацерушы́цца, ‑рушуся, ацярушышся, ацярушыцца; зак.

Тое, што і абцерушыцца.

ацерушы́ць, ацерушу, ацярушыш, ацярушыць; зак., каго-што.

Тое, што і абцерушыць.

аце́рці, атру, атрэш, атрэ; атром, атраце; пр. ацёр, ацерла; заг. атры; зак., што.

Разм. Тое, што і абцерці.