пілата́ж, ‑у, м.
Майстэрства кіравання самалётам або іншым лятальным апаратам, а таксама манеўраванне самалёта. Вышэйшы пілатаж.
[Фр. pilotage.]
пілата́жны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пілатажу. Калі былі ў апошняй пілатажнай зоне, Чайчук развярнуўся і пачаў рабіць комплекс практыкаванняў. Алешка.
піла́-ры́ба, пілы-рыбы; мн. пілы-рыбы; ж.
Вялікая драпежная марская рыба з пілападобнымі адросткамі на верхняй сківіцы.
пі́лерс, ‑а, м.
Спец. Вертыкальная стойка для падтрымкі палубы.
[Англ. pillars (мн.).]
пілігры́м, ‑а, м.
Кніжн. уст. Паломнік, вандроўны багамолец. // перан. Вандроўнік, падарожны. Прыпылены пілігрым стаіць ля чужога парога. І ніхто не пазнае яго. Нават яна. І ніхто не ведае, што тут разбіта ягонае сэрца. М. Стральцоў.
[Ад лац. peregrinus — чужаземец.]
пілігры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Кніжн. Уст. Жан. да пілігрым.
пілігры́мскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пілігрыма.
пілі́канне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пілікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.
пілі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.
Разм. Дрэнна, няўмела іграць на якім‑н. інструменце. [У карчме] у суботу, нядзелю і на свята пілікалі на скрыпках тутэйшыя не вельмі самавітыя музыкі Драбда і Шабас. С. Александровіч. // Абзывацца пісклівымі працяжнымі гукамі (аб музычных інструментах, пераважна смычковых). Дзесь у канцы вуліцы пілікала скрыпка, там жа чуўся радасны смех дзяўчат і іх крык і піск. Колас. // Абзывацца аднастайнымі прарэзлівымі гукамі (пра птушак і насякомых). У куточку за лавай пілікаў цвыркун, яго песня была аднастайная і роўная. Краўчанка.
пілі́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да пілікаць.