спруцяне́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Скарчанелы, застылы. [Чырвонаармеец і дзяўчынка] прайшлі паўз таго немца, і яна бачыла яго, доўгага, спруцянелага. Чорны.
спруцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм.
1. Стаць халодным і цвёрдым; скарчанець, застыць (пра труп).
2. Памерці, акалець. Стары з-за крушні злажыўся з пістаноўкі, зараджанай куляй,.. і смальнуў. То немец і спруцянеў. Гурскі.
•••
Каб ты (ён, яна і пад.) спруцянеў — ужываецца як праклён. Голас у Саўкі быў сярдзіты, хрыплы ад кашлю: — Каб ты спруцянеў, каб ты, падла лапавухая. Чорны.
спрыві́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад спрывіліць.
спрыві́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Разм.
1. Вывіхнуцца, звіхнуцца; падвярнуцца. Рука спрывілілася.
2. перан. Зрабіць неасцярожны рух, памыліцца. [Жонка] была стрэлачніцай на станцыі, аднаго разу схібіла, .. спрывілілася, папала пад паравоз і асталася без нагі. Васілёнак.
спрыві́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Вывіхнуць, звіхнуць; падвярнуць. Спрывіліць нагу.
спрыві́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. спрывільваць — спрывіліць.
спрыві́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да спрывіліцца.
2. Зал. да спрывільваць.
спрыві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да спрывіліць.
спры́нгер, ‑а, м.
Разнавіднасць гончага сабакі.
[Англ. springer.]
спры́нклер, ‑а, м.
Аўтаматычная водараспырсквальная прылада на трубаправодах сістэм пажаратушэння.
[Англ. sprinkler.]