сплята́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. сплятаць — сплесці (у 1, 2 знач.).
сплята́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да сплесціся.
2. Зал. да сплятаць.
сплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да сплесці.
спляце́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне і стан паводле дзеясл. сплятаць — сплесці і сплятацца — сплесціся.
2. Тое, што сплецена; цэлае, часткі якога сплецены, пераплецены адно з адным. Сонечныя, быццам дымныя [прамяні] прабівалі спляценні галля на дрэвах. Савіцкі. [Пялёсткі] падалі з дрэва на сівую галаву Тапурыя, ляжалі на тонкім спляценні сецяў. Самуйлёнак. Перад будынкам пад спляценнем правадоў чарнелі .. трансфарматары. Карпюк. // перан. Злучэнне, спалучэнне чаго‑н. Даніла быў ахвочы Волю словам даць сваім І даць нават тлумачэнне З свайго погляду-знацця Неразгаданым спляценням, З’явам цёмнага жыцця. Колас. У рамках асноўных сюжэтных ліній .. выяўляецца спляценне асабістага лёсу галодных герояў з гістарычным працэсам. Дзюбайла.
•••
Сонечнае спляценне — спляценне сімпатычных нерваў, размешчанае ў брушной поласці на паверхні брушной аорты.