Verbum

піктаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да піктаграфіі. Піктаграфічнав пісьмо.

піктагра́фія, ‑і, ж.

Старажытная форма пісьма пры дапамозе піктаграм.

[Ад лац. pictus — маляўнічы і грэч. gráphō — пішу.]

пі́кулі, ‑яў; адз. няма.

Прыправа да некаторых страў, прыгатаваная з дробна нарэзанай марынаванай гародніны.

[Ад англ. pickle.]

пі́кша, ‑ы, ж.

Прамысловая рыба сямейства трасковых.

піла́, ‑ы; мн. пілы, піл; ж.

1. Інструмент у выглядзе стальной пласціны або дыска з завостраным зубамі для разразання дрэва, металу і пад. Яшчэ з раніцы Еўдакім паклікаў Юрку на дрывотнік. Тут ужо стаялі козлы, на іх ляжала навостраная піла. Курто. Цвёрдае, як жалеза, дрэва слаба паддавалася піле. Чарнышэвіч.

2. Разм. Пра сварлівага чалавека (звычайна жанчыну), які часта прыдзіраецца да чаго‑н., дакарае каго‑н.

пілава́льшчык, ‑а, м.

Тое, што і пільшчык (у 1 знач.).

пілава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пілаваць.

пілава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пілаваць.

2. у знач. прым. Прыгатаваны шляхам пілавання. Непадалёку ад той вёскі, куды ішлі дзяўчаты, стаяў хутар, добра абгароджаны дзе высокім частаколам, а дзе пілаванымі плашкамі. Кулакоўскі.

пілава́ты, ‑ая, ‑ае.

З дробнымі зубамі па краях; пілападобны. Пілаватае лісце.

пілава́цца, ‑луецца; незак.

1. Паддавацца распілоўванню. Сасна лёгка пілуецца.

2. Зал. да пілаваць.