Verbum

спля́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Разм.

1. Запэцкаць, запляміць. Спляміць абрус.

2. перан. Зганьбаваць, зняславіць. Але нідзе, Нідзе, мой дружа верны, Не спляміў я Наш, гонар баявы. Кірэенка.

спля́млены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спляміць.

спляска́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць сплясканага.

спляска́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спляскаць.

спляска́цца, сплешчацца; зак.

Зрабіцца пляскатым ад ціску, удару; сплюшчыцца.

спляска́ць, спляшчу, сплешчаш, сплешча; зак., што.

Сціснуўшы, прыціснуўшы, зрабіць пляскатым; сплюшчыць. Міхал якраз нешта гаварыў гэтаму хлопчыку, які трымаў у руцэ молат і наважваўся спляскаць вялікі цвік. Пестрак.

сплясне́лы,

гл. сплеснелы.

сплясне́ць,

гл. сплеснець.

сплята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сплятаць — сплесці (у 1, 2 знач.).

сплята́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сплесціся.

2. Зал. да сплятаць.