спі́ткі, ‑аў; адз. няма.
Разм. Недапітыя рэшткі чаго‑н.
•••
Спіткі-з’едкі — рэшткі яды.
спі́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад спіць.
спіха́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. спіхаць 1 — сапхнуць.
спіха́цца 1, ‑аецца; незак.
Зал. да спіхаць 1.
спіха́цца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да спіхаць 2.
спіха́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да сапхнуць.
спіха́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да сапхаць.
спі́хванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. спіхваць — спіхнуць.
спі́хвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да спіхваць.
спі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да спіхнуць.
спіхну́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад спіхнуць.
спіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Тое, што і сапхнуць. Пакульгваючы, бягу да Казіміра, памагаю спіхнуць човен і саджуся на вёслы. Савіцкі. Не баяўся [Савелій], што які-небудзь спрытны інжынерык спіхне яго з месца. Шамякін. У Рыбакова паступова складаўся план — спіхнуць справу на каго-небудзь іншага, а самому заняцца чым-небудзь больш цікавым. Асіпенка.