Verbum

плоданашэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. плоданасіць.

плодапераме́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і пладазменны. Плодапераменны севазварот.

плодаперапрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які перапрацоўвае плады.

плодасушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для сушкі пладоў і агародніны.

плодасушы́льня, ‑і, ж.

Памяшканне, месца, дзе сушацца плады і агародніна.

пло́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць даваць плады; урадлівасць. Уся гэтая незвычайная [к]вецень і багатая плоднасць зямлі не цешылі вока чалавека. Лынькоў.

пло́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да плода (у 1 знач.).

2. Які пладаносіць; здольны прыносіць плады. Побач з дваром раскінуўся плодны, хоць яшчэ малады сад. Дамашэвіч.

3. Які хутка размнажаецца, пладавіты. Тут панавалі з даўніх дзён палын ды плодны пырнік. Дудар.

пло́енне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. плоіць.

пло́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад плоіць.

2. у знач. прым. Завіты пры дапамозе плойкі. Плоеныя валасы.

пло́іцца, плоюся, плоішся, плоіцца; незак.

1. Завіваць сабе валасы плойкай.

2. Зал. да плоіць.