Verbum

зімо́ўе, ‑я, н.

Тое, што і зімовішча; зімоўка (у 2 знач.). Зімоўе. Згорбленая хатка. І ў ёй гаворыць мне стары: «А ў рэчкі гэтай, браце, хватка — Загінуць можна без пары». Кусянкоў.

зімо́ўка, ‑і, ДМ ‑моўцы; Р мн. ‑мовак; ж.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зімаваць.

2. Тое, што і зімовішча. Пабудаваць зімоўку.

зімо́ўнік, ‑а, м.

Памяшканне для захоўвання пчол зімой; імшанік.

зімо́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто застаўся дзе‑н. з якой‑н. пэўнай мэтай на зімоўку. Зімоўшчыкі савецкай антарктычнай станцыі «Мірны».

зімо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да зімоўшчык.