зімо́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто застаўся дзе‑н. з якой‑н. пэўнай мэтай на зімоўку. Зімоўшчыкі савецкай антарктычнай станцыі «Мірны».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)