Verbum

ама́р, ‑а, м.

Вялікі марскі рак атрада дзесяціногіх.

[Фр. homard.]

амаралі́зм, ‑у, м.

Адсутнасць маральных прынцыпаў.

амара́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць амаральнага. Амаральнасць паводзін.

амара́льны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены маралі. Амаральны чалавек. Амаральны ўчынак.

амартызава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да амартызаваць.

амартызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) амартызацыю чаго‑н.

амартыза́тар, ‑а, м.

У машынах, апаратах — прылада, якая аслабляе дзеянне штуршкоў, удараў.

амартызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да амартызацыі. // Які служыць для амартызацыі. Амартызацыйнае прыстасаванне.

амартыза́цыя, ‑і, ж.

1. Паступовае зніжэнне вартасці машын, будынкаў, інструменту і пад. у выніку зношвання. // Перанясенне вартасці машын, будынкаў і інш. на прадукцыю.

2. Аслабленне дзеяння штуршкоў, удараў пры дапамозе спецыяльных прылад.

[Ад лац. amortisatio — аслабленне.]

амары́ліс, ‑у, м.

Дэкаратыўная цыбульная расліна сямейства амарылісавых з прыгожымі рознага колеру кветкамі.

[Грэч. amarillis.]