Verbum

спарта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. груб. Зрабіць што‑н. няякасна; сапсаваць. [Стафан:] — Салвэся Даніловіча папрасіце, пашые не горш, чым я. Скажыце, я прыслаў. Спартачыць — страту з мяне сышчаце. Пальчэўскі.

спартба́за, ‑ы, ж.

Спартыўная база.

спартза́ла, ‑ы, ж.

Спартыўная зала.

спартклу́б, ‑а, м.

Спартыўны клуб.

спартла́ндыя, ‑і, ж.

Школьныя, піянерскія лагеры, дзе шырока праводзяцца цікавыя спартыўныя заняткі, арганізуюцца спаборніцтвы па рухавых гульнях.

[Ад слоў спартыўны і ландыя — краіна.]

спартсме́н, ‑а, м.

Той, хто сістэматычна або прафесіянальна займаецца спортам. Адменны спартсмен, .. [Віташкевіч] праз які год едзе ў Мінск на лыжныя спаборніцтвы. Кавалёў.

[Англ. sportsman.]

спартсме́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да спартсмен.

спартсме́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спартсмена, уласцівы яму.

спарты́ўкі, ‑тывак; адз. спартыўка, ‑і, ДМ ‑тыўцы, ж.

Лёгкія туфлі, прызначаныя для заняткаў спортам.

спарты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан спартыўнага (у 2 знач.). Спартыўнасць фігуры.