Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

праве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да правеяць.

правентылі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Зрабіць вентыляцыю чаго‑н.

праве́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад праверыць.

2. у знач. прым. Які даказаў сваімі паводзінамі, работай наяўнасць патрэбных якасцей; выпрабаваны.

праве́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для праверкі, кантрольны. Праверачны дыктант.

праве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. правяраць — праверыць і правярацца — праверыцца.

праве́рнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад правярнуць.

праве́ршчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца праверкай.

праве́ршчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да правершчык.

праве́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Упэўніцца, пераканацца ў правільнасці чаго‑н., адпаведнасці чаго‑н. чаму‑н. Праверыць правільнасць рашэння задачы. □ Лясніцкі спыніўся, па маленькаму ручному компасу праверыў напрамак. Шамякін. // Абследаваць з мэтай нагляду. За імі [хлапчукамі] па барознах шэрых Раённы аграном ідзе, Каб глыбіню раллі праверыць, Каб не было агрэхаў дзе. Танк. У поўнач удовін сын выйшаў на мост праверыць, ці стаіць на варце яго таварыш. Якімовіч. // Упэўніцца ў праўдзівасці чаго‑н.; пракантраляваць. Я ўзяў білет, уважліва праверыў яго, потым, не спяшаючыся, пачаў пералічваць рэшту. Анісаў.

2. Падвергнуць выпрабаванню для высвятлення якіх‑н. уласцівасцей, прыгоднасці да чаго‑н. і пад. Усё брыгадзір праверыў: Вароны, трактары, плугі, Ўвесь інвентар рабочы. Танк. Галя праверыла насенне на ўсходжасць. Ермаловіч.

праве́с, ‑у, м.

Правіслае месца ў чым‑н.