Verbum

здрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Разм. Тое, што і здратаваць. Разоў пяць губляў авечкі, Шкоды ў полі нарабіў, Здрасаваў шнуроў тры грэчкі, Вератнік аўса прыбіў. Колас.

здратава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад здратаваць.

здратава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Патаптаць, вытаптаць (звычайна пра пасевы). Дзікі зноў сенажаць псуюць. На Паповай градзе здратавалі ўсё дашчэнту. Ляўданскі. // Затаптаць, задушыць. Здавалася, .. [парсючкі] вось-вось наступяць на ногі або зусім здратуюць самога Войцеха. Пташнікаў.

здра́ўніца, ‑ы, ж.

Установа, месца, прыстасаванае для лячэння і адпачынку. Дзіцячая здраўніца. Здраўніцы Каўказа.

здрахле́лы, ‑ая, ‑ае.

Слабы, хілы ад старасці. Здрахлелы чалавек. // Спарахнелы, струхлелы. Здрахлелая хата.

здрахле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць драхлым.

здро́бнены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад здрабніць.

здрок, ‑а, м.

Абл. Авадзень. — Які ж укусіў цябе здрок? Колас.

здру́жвацца, ‑аецца.

Незак. да здружыцца.

здру́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да здружыць.