Verbum

чарадзе́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць чарадзейнага.

чарадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які валодае магічнай, звышнатуральнай сілай. Чарадзейнае зелле. □ Вельмі шкада, што цуды бываюць толькі ў казках, што толькі з чарадзейнага рога ўсяго многа. Сяркоў.

2. Незвычайны па сіле ўплыву, уздзеяння; які захапляе, чаруе. [Міхась Чарот] мне неяк прызнаваўся, што гэтая жанчына мела над ім нейкую чарадзейную ўладу. Рамановіч. Слова ў літаратурным мастацкім творы — гэта чарадзейны знак. Скрыган.

чарадзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і чараўніцкі.

чарадзе́йства, ‑а, н.

Паводле забабонных уяўленняў — магічныя прыёмы, з дапамогай якіх уздзейнічаюць на людзей і прыроду. Насмешкі настаўніка над чарадзействам старожкі крыху пакрыўдзілі добрую і чуллівую бабку. Пшыркоў. Вядзьмар і шэпча, і заломы вырывае, і ўсялякім чарадзействам займаецца. Якімовіч.

чарамі́с,

гл. чарамісы.

чарамі́ска,

гл. чарамісы.

чарамі́скі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да чарамісаў, які належыць, уласцівы ім. Чараміская мова.

чарамі́сы, ‑аў; адз. чараміс, ‑а, м.; чараміска, ‑і, ДМ ‑місцы; мн. чараміскі, ‑сак; ж.

Уст. Тое, што і марыйцы.

чарамша́, ‑ы, ж.

Травяністая, цыбульная расліна сямейства лілейных; дзікі часнок. Чарамша і абляпіха, Не забыць нам Вашых чар. Хведаровіч.

чаранкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чаранкаваць.