Verbum

словасклада́нне, ‑я, н.

Утварэнне новых слоў шляхам злучэння ў адно слова дзвюх або некалькіх асноў.

словаспалучэ́нне, ‑я, н.

Тое, што і словазлучэнне. Адной з асаблівасцей паэтычнага стылю Тараса Шаўчэнкі з’яўляецца багатае насычэнне верша ідыяматычнымі ўкраінскімі выразамі — украінізмамі, устойлівымі словаспалучэннямі. Палітыка.

словаспі́с, ‑а, м.

Уст. Рэестр.

словатво́рчасць, ‑і, ж.

Стварэнне новых слоў. Працэс словатворчасці.

словатво́рчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да словатворчасці. Што датычыцца форм дзеяслоўнага словаўтварэння і словатворчых функцый прыставак, то тут зроблена яшчэ менш. Суднік.

словатлумачэ́нне, ‑я, н.

Кніжн. Тлумачэнне значэнняў слоў.

словаўжыва́нне, ‑я, н.

Кніжн. Ужыванне ў мове слова ў тым ці іншым значэнні. Тэрміна лагічнае словаўжыванне.

словаўтвара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да словаўтварэння; які служыць для словаўтварэння. Словаўтваральная сістэма. Словаўтваральны суфікс. Словаўтваральная мадэль.

словаўтварэ́нне, ‑я, н.

1. Утварэнне слоў у мове, а таксама спосабы такога ўтварэння слоў. Спосаб суфіксальнага словаўтварэння назоўнікаў.

2. Раздзел навукі аб мове, які вывучае структуру слоў і законы іх утварэння.

словафо́рма, ‑ы, ж.

Марфалагічны варыянт слова, які дае магчымасць спалучацца з іншымі словаформамі і ўтвараць фразы.