Verbum

плаві́льня, ‑і, ж.

Памяшканне, дзе плавяць металы. Вызначаўся горад Павянец тым, што была тут даўняя, яшчэ з часоў Пятра I, плавільня, у якой плавілі медзь. Галавач.

плаві́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па плаўцы металаў. [Зубава] сядзіць, як на троне, і са спакойнай уважлівасцю слухае, што гаворыць ёй плавільшчык Ваш — Міхалаў зменшчык. Карпаў.

пла́віцца, ‑віцца; незак.

1. Рабіцца вадкім ад награвання да высокай тэмпературы (пра цвёрдыя целы). Ад высокай тэмпературы плавіцца шкло.

2. Зал. да плавіць.

пла́віць, плаўлю, плавіш, плавіць; незак., што.

Ператвараць цвёрдае цела ў вадкае шляхам награвання. Хочаш, плаў руду — чакаюць домны, Хочаш — ураджайнасць уздымай! Броўка. Вясна звінела ў парках раўчукамі, Шчапала лёд і плавіла снягі. Калачынскі. // Атрымліваць метал у выніку такога працэсу.

плаво́к, плаўка, м.

Тое, што і паплавок. Сядзіць дзед Агей без шапкі. Не мігаючы глядзіць на плавок, на галачку хлеба, што гойдаецца на кручку ля самага дна. Крапіва.

плагія́т, ‑у, М ‑яце, м.

Выдача чужога твора за свой або выкарыстанне ў сваёй працы чужога твора без спасылкі на аўтара.

[Ад лац. plagiatus — выкрадзены.]

плагія́тар, ‑а, м.

Асоба, якая займалася ці займаецца плагіятам.

плагія́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плагіятара, плагіятарства.

плагія́тарства, ‑а, н.

Занятак плагіятара.

пладаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пладавітага.