ацялі́цца, ацеліцца; зак.
Нарадзіць, прывесці цяля. [Марыля:] — І рабая ж наша ўчора ацялілася. Цялушку прывяла... Крапіва.
ацямне́ць, ‑ее; безас. зак.
Разм. Звечарэць, прыцямнець. А як ацямнела, распалілі вогнішча. Савіцкі. Увечары, як ацямнела, што не стала відаць у разоры вывернутай плугам бульбы, .. [я і маці] сабраліся ісці дадому. Сачанка.
ацянёны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ацяніць.
2. у знач. прым. Цяністы. Ацянёны бераг ракі.
ацяні́ць, ацяню, аценіш, ацаніць; зак., што.
Кінуць цень на паверхню чаго‑н.
ацяня́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да ацяняць.
ацяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да ацяніць.
ацяпле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацяпляць — ацяпліць.
2. Сістэма абагравання памяшканняў; прыстасаванне для абагравання. Вадзяное ацяпленне. Паравое ацяпленне. Цэнтральнае ацяпленне. □ Голле гэтага старога бору ўжо цяпер калышацца пад вокнамі трохпавярховых дамоў з паркетам і паравым ацяпленнем, з халадзільнікамі і ваннамі. Грахоўскі.
ацяплі́ць, ацяплю, ацепліш, ацепліць; зак., што.
1. Абагрэць (памяшканне) з дапамогай печаў або спецыяльных прыстасаванняў. Ацяпліць кватэру.
2. Агледзець, зрабіць цёплым; уцяпліць. Ацяпліць кароўнік.
ацяпля́льнік, ‑а, м.
Прыбор для ацяплення. Электрычны ацяпляльнік.
ацяпля́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да ацяплення (у 1 знач.). У яго халасцяцкай кватэры стаяў нясцерпны холад — ацяпляльны сезон яшчэ не пачынаўся, а на вуліцы стаяла золкая раніца. Асіпенка.
2. Прызначаны для ацяплення. Ацяпляльная сістэма.