ацэто́н, ‑у,
Арганічнае злучэнне, бясколерная вадкасць, якая ўжываецца як растваральнік у вытворчасці лакаў, выбуховых рэчываў, штучнага шоўку і пад.
[Ад лац. acetum — воцат.]
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuацэто́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да ацэтону.
ацэтыле́н, ‑у,
Бясколерны гаручы з непрыемным пахам газ, які складаецца з вугляроду і вадароду.
[Ад лац. acetum — воцат.]
ацэтыле́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да ацэтылену.