во́латаўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да волата; як у волата. Волатаўскія намаганні. Волатаўская сіла.
волевыяўле́нне, ‑я, н.
Кніжн. Выказванне сваёй волі, жадання. Свабоднае волевыяўленне народа.
во́ленс-но́ленс, прысл.
Кніжн. Тое, што і воляй-няволяй.
[Ад лац. volens — які жадае і nolens — які не жадае.]
во́лка,
Разм.
1. Прысл. да волкі.
2. безас. у знач. вык. Аб наяўнасці волкасці, сырасці. У лагчыне стала волка. □ З сіваватых павольных хмар церушылася на зямлю рэдзенькая імжа. Было зябка, волка. Асіпенка.
во́лкасць, ‑і, ж.
Разм. Насычанасць вільгаццю; вільгаць. Нечакана разнягодзілася, пайшлі дажджы, шэрасць і волкасць завалаклі далягляд. Сачанка.
во́лкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вільготны, вогкі (вохкі). Волкі вецер. Волкая ноч. □ А з рэчкі ветрык вее волкі, Як веснік блізкага ўжо дня. Колас.
во́льна,
1. Прысл. да вольны (у 1, 2, 4, 5, 6, 8, 10 знач.).
2. Каманда на права трымацца ў страі свабодна. Стаяць вольна! □ — Вольна! — скамандаваў ён [Ягораў]. Байцы ўскалыхнуліся, ім перадалося хваляванне камандзіра. Краўчанка.
3. безас. у знач. вык. Аб адчуванні свабоды. Тут так вольна, так цікава, Што толькі тут ён і жыве. Колас.
•••
Вольна дыхнуць гл. дыхнуць.
вольнаадпу́шчанік, ‑а, м.
Гіст. Раб або прыгонны, адпушчаны на волю.
вольнаадпу́шчаніца, ‑ы, ж.
Гіст. Жан. да вольнаадпушчапік.
вольнаадпу́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Гіст. Вызвалены ад рабства, прыгоннай залежнасці.