Verbum

пластыка́тавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з пластыкату.

пластылі́н, ‑у м.

Незасыхаючая пластычная маса з гліны, воску і тлушчу і іншых рэчываў, якая ўжываецца для лепкі. Алёша тым часам скамячыў у далоні пластылін і зноў апусціў рукі пад стол. Нядзведскі.

[Ад грэч. plastós — вылеплены.]

пластылі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пластыліну; зроблены з пластыліну.

пла́стыр, ‑у, м.

1. Наклееная на тканіну ліпкая лекавая маса, якая прыкладваецца да ран, нарываў і пад. У Любецкага была падвязана чорнай хусцінкай рука, галава забінтавана і заклеены пластырам твар. Карпюк.

2. Спец. Прыстасаванне са спецыяльнай парусіны, якім часова латаюць прабоіны на судне.

[Ад грэч. émplastron — мазь, пластыр.]

пла́стырны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пластыру, уласцівы яму.

пластыфіка́тар, ‑у, м.

Рэчыва, якое ўводзіцца ў склад пластмас, рызін, лакаў, фарбаў, клеяў для павышэння іх пластычнасці і эластычнасці.

пластыфіка́цыя, ‑і, ж.

Працэс насычэння палімерных матэрыялаў пластыфікатарам.

пласты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пластычнага.

пласты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пластыкі, уласцівы ёй. Пасля пластычнай гімнастыкі .. [актрыса] прымала халодны душ і садзілася за масаж твару. Рамановіч. «Кантакт» з мастацтвам у паэзіі Максіма Танка выяўляецца і... праз шматлікія асацыятыўныя масткі да краіны тэм і вобразаў пластычных мастацтваў. Рагойша.

2. Здольны пад высокім ціскам мяняць форму; не ломкі. Пластычныя матэрыялы.

3. Спец. Звязаны з перасадкай скуры. Пластычная хірургія. Пластычная аперацыя.

•••

Пластычная маса гл. маса.

пласці́на, ‑ы, ж.

Тонкая палоса якога‑н. цвёрдага матэрыялу.