кліе́нт, ‑а, М ‑нце, м.
1. Непаўнапраўны грамадзянін у Старажытным Рыме, які залежаў у прававых адносінах ад свайго апекуна.
2. Той, хто карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса, крэдытнай установы і пад. Я ўпадобіўся адвакату, якому кліенты дапаручаюць свае кроўныя інтарэсы на судзе. Бядуля.
3. Пастаянны наведвальнік, пакупнік або заказчык. Задаволіць попыт кліентаў.
[Лац. cliens, clientis.]
кліе́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да кліент (у 2, 3 знач.).
кліенту́ра, ‑ы, ж., зб.
Кліенты. Калі справа правальвалася, вінаватым у вачах кліентуры бывае толькі адвакат. Бядуля.
кліенту́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кліентуры. Кліентурныя даручэнні.
кліе́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кліента, кліентаў. Кліенцкія патрэбы.
клі́зма, ‑ы, ж.
1. Увядзенне якой‑н. вадкасці ў прамую кішку з мэтай лячэння або дыягностыкі. Лячэбная клізма.
2. Прыбор для ўвядзення вадкасці ў прамую кішку.
[Грэч. klysma — прамыванне.]
клік, ‑у, м.
1. Выс. Кліч, вокліч. Знішчыць мост, вось ён, клік баявы. Колас. Хай гучыць у будаўнічых кліках Неўміручы, Ленінскі запал! Лявонны.
2. Крык некаторых дзікіх птушак. Лебядзіныя клікі. Клікі дзікіх гусей.
клі́ка, ‑і, ДМ кліцы, ж.
Група людзей, якія імкнуцца любымі сродкамі дасягнуць якіх‑н. карыслівых мэт; банда, шайка. Рэакцыйная кліна. Фашысцкая кліка.
[Ад фр. clique — шайка, банда.]
клі́канне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. клікаць.
клі́каць, клічу, клічаш, кліча; незак., каго-што.
1. Голасна зваць, прасіць прыйсці, прыблізіцца або адгукнуцца. Клікаць людзей на дапамогу. Клікаць маму. // Запрашаць, зазываць куды‑н. з якой‑н. мэтай. Клікаць на вяселле. □ Лемяшэвіч быў здаволены, што Арэшкін не з’явіўся клікаць яго на вячэру. Шамякін. // Падзываць, склікаць (жывёл, птушак). Клікаць курэй. □ — Кліч сабаку, Алесь, — згадзіўся і Федзя. — Пойдзем хутчэй. Ваданосаў.
2. Заклікаць, зваць да якіх‑н. дзеянняў. Клічуць свой народ бальшавікі На буржуяў павярнуць штыкі. Грахоўскі. // перан. Узнімаць, пабуджаць, быць матывам для чаго‑н. [Рыбнікаў:] Смерць героя не прыгнятае жывых, а кліча іх да новых подзвігаў. Крапіва. // перан. Вабіць, прыманьваць. Часта маладосць кліча Надзю ў краіну светлых мараў, у свет радасных пачуццяў, асабліва з узнікненнем кахання да Андрэя. Хромчанка.
3. Разм. Называць якім‑н. імем, мянушкай. І помніцца мне першае каханне, З тых пор ніколі болей не кахаў. Так шчыра і так лёгка і так сумна, Як я кахаў яе — адну дзяўчыну. Якую людзі клікалі Алесяй. Куляшоў.