Verbum

здзіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. здзіраць — здзерці.

здзіра́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад здзіравіць.

здзіра́ўлівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да здзіравіцца.

2. Зал. да здзіраўліваць.

здзіра́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да здзіравіць.

здзіра́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да садрацца, здзерціся.

2. Зал. да здзіраць.

здзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да садраць, здзерці.

здзірване́ласць, ‑і, ж.

Стан здзірванелага.

здзірване́лы, ‑ая, ‑ае.

Які пакрыўся дзірваном, ператварыўся ў дзірван. Здзірванелы курган. □ Дзень за днём ішла ўпартая праца — і на будоўлях, і на здзірванелых, запушчаных палях. Якімовіч.

здзірване́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца дзірваном, ператварыцца ў дзірван. Праз колькі часу выбіліся на лясную дарогу. Па ёй даўно ніхто не ездзіў — дарога зарасла травой, здзірванела. Паўлаў.

здзіў, здзіву, м.

Разм. Дзіва, здзіўленне. Хаця ўсё лета ў той год было пагодлівае, але гэта нядзеля выдалася на здзіў яснай. Дуброўскі.