Verbum

гукаперайма́нне, ‑я, н.

Перадача голасам або тэхнічнымі сродкамі якога‑н. прыроднага або механічнага гучання, напрыклад: ку-ку, мяў-мяў. // Слова, утворанае шляхам пераймання прыроднага гучання абазначанага ім прадмета. Сустракаюцца словы, утвораныя спосабам гукапераймання (гукавая метафара), напрыклад: гудок, свісток, .. стукат, грукат, тупат, гром і да т. п. Юргелевіч.

гу́капіс, ‑у, м.

Падбор гукаў у літаратурных або музычных творах, якім дасягаецца патрэбны мастацкі эфект. Майстэрства гукапісу ў Багдановіча рабіла часам проста цуды. Лойка.

гукаправо́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі. Гукаправоднасць металу. Гукаправоднасць вады.

гукаправо́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны праводзіць гукі. Гукаправоднае асяроддзе.

гукапраніка́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гукапранікальнага.

гукапраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прапускае гукі, шумы. Гукапранікальныя сцены.

гукара́д, ‑а, М ‑дзе, н.

Рад музыкальных гукаў, размешчаных у якой‑н. паслядоўнасці. Натуральны гукарад.

гукарэжысёр, ‑а, м.

У студыях радыёвяшчання, тэлебачання, грамзапісу — рэжысёр, які ажыццяўляе кіраўніцтва і арганізацыю працэсу запісу драматычнага, літаратурнага, дакументальнага і інш. матэрыялу для наступнага ўзнаўлення, перадачы ў эфір і захоўвання.

гукаспалучэ́нне, ‑я, н.

Спалучэнне гукаў мовы або музычных гукаў.

гукаўло́ўнік, ‑а, м.

Прыбор для ўлоўлівання шуму самалёта, падводнай лодкі і пад.