Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

фібра1, , ж.

  1. Жылка, нерв (уст.).

  2. перан. Ужыв. ў некаторых выразах з займеннікам «увесь» у значэнні ўся істота (чалавека), сукупнасць усіх сіл (кніжн.).

    • Ненавідзець усімі фібрамі душы (вельмі ненавідзець).

|| прым. фіброзны, .

фібра2, , ж. (спец.).

Гнуткая моцная папяровая маса, апрацаваная хімічным спосабам і спрасаваная, якая замяняе скуру пры вырабе чамаданаў і пад., а таксама з’яўляецца ізаляцыйным матэрыялам.

|| прым. фібравы, .

  • Ф. чамадан.

фіброма, , ж. (спец.).

Дабраякасная пухліна з валакністай злучальнай тканкі.

|| прым. фібромны, і фібраматозны, .