Verbum

бручко́ўнік, ✂, м.

Бацвінне бручкі.

бру́шка, ✂, н.

1. Тоўсты жывот у чалавека (разм. жарт.).

   • За брушкам сцежкі не бачыць.

2. Задні аддзел цела членістаногіх (спец.).

   • Б. чмяля.

брушны́, ✂.

Які адносіцца да поласці жывата.

• Брушныя плаўнікі.

○

• Брушны тыф — вострая інфекцыйная хвароба.

брушы́на, ✂, ж.

Унутраная абалонка брушной поласці.

|| прым. брушынны, ✂.

брыво́, ✂, н.

Дугападобная палоска валасоў над вочнай ямінай.

• Чорныя бровы.

|| прым. броўны, ✂.

• Броўныя дугі.

брыг, ✂, м.

Марское двухмачтавае паруснае судна 18—19 ст. з прамымі ветразямі.

брыга́да, ✂, ж.

1. Вайсковае злучэнне з некалькіх батальёнаў або палкоў, а ў флоце — з некалькіх аднатыпных суднаў.

   • Танкавая б.

2. Асабовы склад, які абслугоўвае цягнік.

   • Кандуктарская б.

3. Вытворчая група, а таксама наогул група, аб’яднаная якім-н. агульным заданнем, дзейнасцю.

   • Б. слесараў.
   • Палявая б.
   • Канцэртная б.

|| прым. брыгадны, ✂.

• Б. падрад.

брыгадзі́р, ✂, м.

1. Кіраўнік брыгады (у 2 і 3 знач.).

   • Калгасны б.

2. Ваенны чын у рускай арміі ў 18 ст., сярэдні паміж палкоўнікам і генералам.

|| прым. брыгадзірскі, ✂.

брыгадзі́рыха, ✂, ж. (разм.).

Жонка брыгадзіра.

брыганці́на, ✂, ж.

Двухмачтавае паруснае судна з прамымі ветразямі на насавой і касымі на кармавой мачтах.