Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдзклмнпрстўфхцш-
аеіь

эліпс, ✂, м.

  1. У матэматыцы: замкнёная крывая, якая атрымліваецца перасячэннем канічнай паверхні плоскасцю.

  2. Тое, што і эліпсіс.

|| прым. эліптычны, ✂.

  • Эліптычная арбіта.

эліпсіс, ✂, м.

У мовазнаўстве: рытарычная фігура, якая заключаецца ў пропуску якога-н. члена сказа, што лёгка падразумяваецца.

|| прым. эліптычны, ✂.

эліта, ✂, ж., зб.

  1. Лепшыя расліны, насенне або жывёлы, якія па сваіх якасцях найбольш прыгодныя для далейшага развядзення.

  2. Лепшыя прадстаўнікі грамадства або якой-н. часткі.

    • Навуковая э.

|| прым. элітны, ✂ і элітарны, ✂.

  • Элітнае насенне.
  • Элітарная культура.

эльф, ✂, м.

У германаскандынаўскай міфалогіі: дух прыроды, казачная істота, добразычлівая да людзей.

  • Жылі ў тым лесе эльфы і феі...