Verbum

трызна, ✂, ж.

1. У старажытных славян: заключная частка пахавальнага абраду, якая суправаджалася ваеннымі гульнямі, спаборніцтвамі, а таксама вячэрай па нябожчыку.

2. Пахавальны і памінальны абрад, а таксама (уст.) памінкі па нябожчыку.

трызніцца, ✂; незак.

Здавацца, уяўляцца; вярзціся.

• Гэта яму трызніцца.

|| зак. прытрызніцца, ✂.

трызніць, ✂; незак.

1. Гаварыць без памяці, будучы цяжка хворым або ў сне.

   • Хворы трызніў.

2. Гаварыць з упэўненасцю пра тое, чаго няма, не існуе.

3. У моцным захапленні думаць і гаварыць усё пра адно; марыць аб тым, што не можа здзейсніцца, што даўно прайшло і больш не вернецца.

|| наз. трызненне, ✂.

трызубец, ✂, м.

Жазло з трыма зубцамі — атрыбут бога мораў у грэчаскай і рымскай міфалогіі, а таксама прылада ў выглядзе трох вострых зубцоў на дрэўку.

• Т. Нептуна.

трызубы, ✂.

З трыма зубамі, зубцамі.

• Трызубыя восці.

трыкатаж, ✂, м.

Тканіна машыннай вязкі, а таксама (зб. ) вырабы з такой тканіны.

|| прым. трыкатажны, ✂.

• Трыкатажнае палатно.

трыкатажнік, ✂, м.

Работнік трыкатажнай прамысловасці.

|| ж. трыкатажніца, ✂.

трыко, нескл., н.

1. Шарсцяная, паўшарсцяная або баваўняная тканіна ўзорнага пляцення для верхняга адзення.

2. Трыкатажнае адзенне, якое шчыльна аблягае цела і выкарыстоўваецца як тэатральны або спартыўны касцюм. Спартыўнае т.

3. Жаночая бялізна з трыкатажу, якая прыкрывае ніжнюю частку тулава да пояса.

|| прым. трыковы, ✂.

трылер, ✂, м.

Кніга ці фільм з займальным, дэтэктыўным сюжэтам.

|| прым. трылерны, ✂.

трыліснік, ✂, м.

Расліна, у якой ліст складаецца з трох злучаных лісточкаў, а таксама відарыс такіх лісцяў на розных эмблемах.

|| прым. трыліснікавы, ✂.