трыко, нескл., н.

  1. Шарсцяная, паўшарсцяная або баваўняная тканіна ўзорнага пляцення для верхняга адзення.

  2. Трыкатажнае адзенне, якое шчыльна аблягае цела і выкарыстоўваецца як тэатральны або спартыўны касцюм. Спартыўнае т.

  3. Жаночая бялізна з трыкатажу, якая прыкрывае ніжнюю частку тулава да пояса.

|| прым. трыковы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)