Verbum

канфрантацыя, ✂, ж.

Проціпастаўленне, супрацьборства.

• Палітычная к.

|| прым. канфрантацыйны, ✂.

канфуз, ✂, м. (разм.).

Стан няёмкасці, збянтэжанасці; няёмкае, часам смешнае становішча.

• Вось такі к. здарыўся.

|| прым. канфузны, ✂.

• К. выпадак.

канфузіцца, ✂; незак. (разм.).

Адчуваць няёмкасць; саромецца, бянтэжыцца.

• К. на людзях.

|| зак. сканфузіцца, ✂.

канфузіць, ✂; незак. (разм.).

Прыводзіць у канфуз.

|| зак. сканфузіць, ✂.

канфузлівы, ✂ (разм.).

Які лёгка канфузіцца, бянтэжыцца; сарамлівы.

|| наз. канфузлівасць, ✂.

канфузны, ✂.

1. гл. канфуз.

2. Здольны прывесці ў канфуз, які ставіць у няёмкае становішча, кампраметуе.

   • Канфузныя паводзіны.

|| наз. канфузнасць, ✂.

канцавы, ✂.

Які знаходзіцца на канцы.

• Канцавая станцыя.

канцлагер, ✂, м.

Скарачэнне: канцэнтрацыйны лагер.

|| прым. канцлагерны, ✂.

канцлер, ✂, м.

Прэм’ер-міністр у некаторых краінах, а таксама вышэйшы грамадзянскі чын у царскай Расіі.

|| прым. канцлерскі, ✂.

канцоўка, ✂, ж. (спец.).

1. Графічнае ўпрыгожанне ў канцы кнігі, раздзела.

2. Заключная частка літаратурнага ці музычнага твора.