Verbum

канечнасць, ✂, ж.

Рука і нага ў чалавека, а таксама асобны орган руху ў жывёл.

• Верхнія канечнасці.
• Пярэднія і заднія канечнасці (у жывёл).

канечне.

1. у знач. пабочн. сл. Само сабой зразумела, без сумнення.

   • Я, к., нічога не ведала.

2. прысл. Абавязкова, што б ні здарылася.

   • К. я не паеду ў вёску.

3. часц. Так, вядома.

   • Ці маеце ахвоту падарожнічаць? — К!

канечны, ✂.

1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); проціл. бесканечны.

   • Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).

2. Які знаходзіцца на канцы чаго-н., апошні ў шэрагу прадметаў і з’яў.

   • К. прыпынак.

3. Асноўны, самы галоўны.

   • Канечная мэта.

4. Які завяршае сабой які-н. працэс, што з’яўляецца вынікам работы.

   • К. прадукт.
   • К. вынік.

|| наз. канечнасць, ✂.

канёк, ✂, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

   • Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

   • Сесці на свайго канька (пачаць размову на любімую тэму).
   • Акардэон — мой к.

канібал, ✂, м.

1. Жывёліна, якая з’ядае асобін свайго віду (спец.).

2. Людаед-дзікун.

3. перан. Жорсткі, люты чалавек.

|| прым. канібальскі, ✂.

• Канібальскія норавы.

канікулы, ✂.

Перапынак у занятках, які даецца навучэнцам для адпачынку.

• Летнія к.

|| прым. канікулярны, ✂.

• К. час.

каніна, ✂, ж.

Мяса каня як ежа.

каністра, ✂, ж.

Бак з герметычнай накрыўкай для бензіну, змазачных масел і пад.

|| прым. каністравы, ✂.

каніфас, ✂, м.

Лёгкая баваўняная тканіна з рэльефным тканым малюнкам.

|| прым. каніфасавы, ✂.

каніфоліць, ✂; незак.

Націраць каніфоллю.

• К. смык.

|| зак. наканіфоліць, ✂.