Verbum

гетман, ✂, м.

1. На Украіне ў 16—17 стст.: начальнік казацкага войска і вярхоўны правіцель.

2. У Польшчы ў 16—18 стст.: камандуючы ўсімі ўзброенымі сіламі.

|| прым. гетманскі, ✂.

гетры, ✂, ж.

Від цёплай адзежы для ног, якая надзяваецца паверх абутку і закрывае ногі ад шчыкалатак да каленяў.

|| прым. гетравы, ✂.

гетэрагенны, ✂.

Разнародны па сваім складзе або паходжанні частак; проціл. гамагенны.

гешэфт, ✂, м. (разм. уст.).

Спекуляцыйная, выгадная здзелка.

гібель, ✂, ж.

1. Знішчэнне, разбурэнне, смерць (пры катастрофе, стыхійным бедстве і пад.).

   • Г. касмічнага карабля.

2. чаго. Незлічонае мноства, колькасць (разм.).

   • Летам г. работы ў сялян.

гібельны, ✂.

Які вядзе да гібелі (у 1 знач.), пагражае гібеллю.

• Г. крок.

|| наз. гібельнасць, ✂.

гібець, ✂; незак. (разм.).

Пакутаваць, гараваць ад нястачы, бязмэтнага жыцця і пад.

• Г. у галечы.

|| наз. гібенне, ✂.

гібкі, ✂.

1. Які лёгка гнецца і разгінаецца; пругкі.

   • Г. дубец.

2. перан. Багаты адценнямі, выразны (пра голас, характар і пад.).

   • Г. голас.

3. перан. Здольны ўмела і хутка рэагаваць на пэўныя ўмовы, абставіны, прызвычайвацца да іх.

   • Гібкая палітыка.

|| наз. гібкасць, ✂.

гіблы, ✂ (разм.).

1. Пра мясцовасць: якая пагражае гібеллю.

   • Гіблае месца.

2. Безнадзейны, які не абяцае нічога добрага.

   • Гіблая справа.

гібон, ✂, м.

Невялікая чалавекападобная малпа, якая жыве ў Паўднёва-Усходняй Азіі.