Verbum

дваяборац, ✂, м.

Спартсмен, які ўдзельнічае ў дваябор’і.

|| ж. дваяборка, ✂.

дваябор’е, ✂, н.

Спартыўныя спаборніцтвы, якія складаюцца з двух відаў практыкаванняў.

• Лыжнае д. (гонкі і прыжкі скачкі з трампліна).
• Цяжкаатлетычнае д.

дваякавыпуклы, ✂.

Выпуклы з абодвух бакоў.

• Дваякавыпуклая лінза.

дваякадыхаючыя, ✂, ж.

Падклас рыб, якія дыхаюць не толькі жабрамі, але і лёгкімі.

дваякаўвагнуты, ✂.

Увагнуты з абодвух бакоў.

• Дваякаўвагнутае шкло.

двое, ✂; ліч., зб.

1. З назоўнікамі агульнага роду, што абазначаюць асоб, з разам узятымі асабовымі назоўнікамі мужчынскага і жаночага роду, з назоўнікамі л., якія абазначаюць жывых істот абодвух полаў, з ас. займ. мн. л. і без залежнага слова: колькасць два.

   • Засталося д. сірот.
   • Сядзелі д.: хлопец і дзяўчына.
   • Д. свіней.
   • Нас было д.
   • Гэту работу ўжо дваім прапаноўвалі.

2. З назоўнікамі, якія абазначаюць маладых істот: два.

   • Бегае д. парасят.
   • Д. дзяцей.

3. звычайна Н і В. З множналікавымі назоўнікамі: два прадметы.

   • Д. саней.
   • Д. нажніц.
   • Д. акуляраў.
   • Д. штаноў.
   • Д. сутак.

4. звычайна Н і В. З некаторымі назоўнікамі, якія абазначаюць прадметы і існуюць або носяцца ў пары: дзве пары.

   • Д. ботаў.
   • Д. рукавіц.
   • Абуць д. панчох.

◊

• На сваіх дваіх (разм. жарт.) — пехатой.

• За дваіх (працаваць, есці і пад.) — так, як могуць двое.

двое... (а таксама двая...).

Першая частка складаных слоў, якая абазначае два, двайны, пішацца «двое...» тады, калі ў другім слове націск падае не на першы склад, напр.: двоеўладдзе, двоеўладны.

двоеўладдзе, ✂, н.

Адначасовае існаванне дзвюх улад у адной краіне, арганізацыі.

|| прым. двоеўладны, ✂.

двоечнік, ✂, м. (разм.).

Вучань, які часта атрымлівае двойкі.

|| ж. двоечніца, ✂.

двойчы, прысл.

Два разы.

• Д. сказаць.
• Д. тры — шэсць.