Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

цюлька, , ж.

Дробная марская прамысловая рыбка сямейства селядцовых.

цюльпан, , м.

Цыбульная шматгадовая дэкаратыўная расліна сямейства лілейных з буйнымі, у форме калпачкоў, кветкамі.

|| прым. цюльпанавы, .

цюркалогія, , ж.

Галіна мовазнаўства, якая вывучае цюркскія мовы, літаратуру і гісторыю.

|| прым. цюркалагічны, .

цюркі, , м.

Вялікая група роднасных па мове народаў, да якіх адносяцца татары, азербайджанцы, туркмены, якуты, каракалпакі, туркі і інш.

|| прым. цюркскі, .

цюркізм, , м.

Слова або моўны зварот, запазычаны з адной з цюркскіх моў.

цюрколаг, , м.

Спецыяліст па цюркалогіі.

цюфяк, , м. (спец.).

Гнуткае пакрыццё каля мастоў, плацін для засцярогі рэчышча ракі і берагоў ад размыву.

цюхцяй, , м. (разм. неадабр.).

Непаваротлівы, няспрытны, абыякавы да ўсяго чалавек; няўклюда.

|| ж. цюхцяйка, .

|| прым. цюхцяйскі, .

цюцелька, , ж.:

  • цюцелька ў цюцельку — зусім дакладна, кропля ў кроплю.

цюцька, , м. (разм.).

  1. Сабака.

    • Выскаленая пыса цюцькі.
  2. Ужыв. як лаянкавае слова.

    • Гэта не пан, а ц., якіх свет не бачыў.