Verbum

траіць, ✂; незак.

1. Дзяліць на тры часткі (разм.).

   • Т. бервяно.

2. Злучаць тры часткі разам.

   • Т. ніткі.

3. Тройчы пераворваць зямлю (спец.).

4. Страляць, удараць і пад. па трох адначасова.

   • Т. з ружжа (забіваць трох птушак адным зарадам).

|| наз. траенне, ✂.

трайнік, ✂, м. (спец.).

1. Прадмет, які мае тры аднародныя часткі або складаецца з трох частак.

   • Паляўнічы т. (трохстволка).

2. Мера або прадмет, якія складаюцца з трох аднолькавых адзінак.

   • Дошка-т.

|| прым. трайніковы, ✂.

трайны, ✂.

1. Які складаецца з трох аднародных або падобных частак, прадметаў.

   • Трайныя рамы.

2. Павялічаны ў тры разы.

   • Прадаваць па трайной цане.

трайня​¹, ✂, ж.

Падоўжны брус у калёсах, які злучае пярэднюю вось з задняй.

трайня​², ✂, м.

Тое, што і трайняты.

трайняты, ✂.

Трое дзяцей, народжаных адначасова адной маці.

трайчасты, ✂.

1. Які складаецца з трох аднародных частак, прадметаў.

   • Трайчастыя вілы.

2. У выразе: трайчасты нерв (спец.) — пятая пара чэрапна-мазгавых нерваў.

тракт, ✂, м.

Шырокая праезджая дарога.

○

• Страўнікава-кішачны тракт (спец.) — стрававод, страўнік, тонкая і тоўстая кішкі.

|| прым. трактавы, ✂.

трактавацца, ✂; незак.

1. Быць прадметам абгаворвання, разгляду, тлумачэння чаго-н.

2. Характарызавацца, адлюстроўвацца пэўным чынам.

|| наз. трактаванне, ✂ і трактоўка, ✂.

трактаваць​¹, ✂; незак.

1. Разглядаць, расцэньваць якім-н. чынам.

   • Па-новаму т. пытанне.

2. Даваць тлумачэнне чаму-н., тлумачыць.

   • Т. закон.

|| наз. трактоўка, ✂ і трактаванне, ✂.