Verbum

царкоўнапрыходскі, ✂.

У царскай Расіі: які знаходзіцца ў распараджэнні царквы і прыходскага духавенства.

• Царкоўнапрыходская школа.

царкоўнаславянскі, ✂.

Які мае адносіны да богаслужэбнай пісьменнасці ўсходніх і паўднёвых славян.

• Царкоўнаславянская мова.

царкоўнік, ✂, м.

У хрысціянскай царкве: служыцель культу.

царскі, ✂.

1. гл. цар.

2. Які адносіцца да манархіі на чале з царом.

   • Царская Расія.
   • Ц. рэжым.

3. перан. Вельмі багаты, раскошны.

   • Ц. абед.

○

• Царская гарэлка — сумесь салянай і азотнай кіслот, якая растварае золата, плаціну і іншыя металы.

• Царскія дзверы — пярэднія дзверы ў царкоўным іканастасе, што вядуць у алтар.

царства, ✂, н.

1. Дзяржава, якой кіруе цар (уст.).

2. Час праўлення цара (царыцы); цараванне.

3. перан. Адна з галін рэчаіснасці; асноўны цэнтр якіх-н. з’яў, прадметаў.

   • Птушынае ц.
   • Ц. кветак.

◊

• Царства нябеснае каму (разм.) — гаворыцца пры добрым упамінанні нябожчыка.

• Соннае царства (разм. жарт.) — спакой, цішыня, калі ўсе спяць.

• Цёмнае царства — некультурнае, невуцкае грамадскае асяроддзе.

царстваваць, ✂; незак.

1. Быць царом (царыцай); кіраваць дзяржавай.

2. перан. Пераважаць; першынстваваць над усімі ў якіх-н. адносінах.

3. перан. Напаўняць сабой; дамінаваць.

|| наз. царстваванне, ✂.

царызм, ✂, м.

Дзяржаўны лад, пры якім вярхоўная ўлада належыць цару; манархія.

|| прым. царысцкі, ✂.

царэвіч, ✂, м.

Сын цара.

царэўна, ✂, ж.

Дачка цара.

цаўё, ✂, н.

1. Верхняя частка ружэйнага ложа, на якой умацоўваецца ствол.

2. Доўгая тонкая частка, дзяржанне ў чым-н.

   • Ц. якара.