Verbum

кранацца, ✂; незак.

1. Зрушвацца з месца, пачынаць рухацца.

   • Электрычка кранаецца з месца.

2. чаго-каго. Датыкацца да каго-, чаго-н.

   • К. рукой пляча таварыша.
   • Смычок ледзь кранаўся струн.

|| зак. крануцца, ✂.

кранаць, ✂; незак.

1. Датыкацца, дакранацца да каго-, чаго-н.; чапаць.

   • К. рукой.
   • Нельга к. ядавітых раслін.

2. Парушаць чый-н. спакой, турбаваць; закранаць каго-, што-н. у гутарцы, прамове.

   • Яна не хацела кранаць начальніка.
   • Аграном кранаў пытанні ўрадлівасці глебы.

3. Хваляваць, расчульваць.

   • Маё сэрца кранаюць родныя краявіды.

4. Прыводзіць у рух.

   • Паравоз кранае вагоны.

|| зак. крануць, ✂.

краншнэп, ✂, м.

Вялікая балотная птушка з доўгай, сагнутай уніз дзюбай, род куліка.

кранштэйн, ✂, м.

Выступ або ўмацаваная ў сцяне касая падпорка для падтрымкі балкона, карніза і пад.

• Аконны карніз на кранштэйнах.

крап, ✂, м.

1. Дробныя, іншага колеру плямкі, пырскі на чым-н.

   • Белы мармур з шэрым крапам.

2. Расфарбоўка ў выглядзе дробных кропель (на сарочцы ігральнай карты, абрэзе кнігі і пад.).

   • Кніга з чырвоным крапам.
   • Шулерскі к. (умоўная паметка на сарочцы ігральнай карты).

|| прым. крапавы, ✂.

крапаць, ✂; незак.

1. Падаць дробнымі кроплямі (пра дождж).

   • Стаў к. дождж.

2. Пакрываць крапам што-н.

   • К. чарнілам на паперу.

|| наз. крапанне, ✂.

крапеж, ✂, м., зб. (спец.).

1. Матэрыял (стойкі, шчыты і пад.) для мацавання горных вырабатак.

2. Дэталі для змацавання чаго-н. (балты, заклёпкі).

|| прым. крапежны, ✂.

• К. лес.

крапіва, ✂, ж.

Травяністая расліна сямейства крапіўных з тонкімі пякучымі валаскамі на сцябле і лісці. Нарваць крапівы.

|| прым. крапіўны, ✂.

○

• Крапіўная ліхаманка — тое, што і крапіўніца (у 1 знач.).

крапіла, ✂, м.

Пэндзаль для апырсквання свянцонай вадой пры царкоўных абрадах.

крапільніца, ✂, ж.

Пасудзіна для свянцонай вады, у якую мачаюць крапіла.