Verbum

кранаць, ✂; незак.

1. Датыкацца, дакранацца да каго-, чаго-н.; чапаць.

   • К. рукой.
   • Нельга к. ядавітых раслін.

2. Парушаць чый-н. спакой, турбаваць; закранаць каго-, што-н. у гутарцы, прамове.

   • Яна не хацела кранаць начальніка.
   • Аграном кранаў пытанні ўрадлівасці глебы.

3. Хваляваць, расчульваць.

   • Маё сэрца кранаюць родныя краявіды.

4. Прыводзіць у рух.

   • Паравоз кранае вагоны.

|| зак. крануць, ✂.